Προ της απολύσεως ο π.Νικόλαος απηύθυνε εκ μέσης καρδίας σύντομο κήρυγμα περί του Προσώπου της Υπεραγίας Θεοτόκου και του ρόλου που Εκείνη διαδραμάτισε για την σωτηρία του ανθρωπίνου γένους, ενώ ανέλυσε ιδιαιτέρως τον στίχο: «Χαίρε, δι’ ής η χαρά εκλάμψει, χαίρε δι’ ής η αρά εκλείψει », τονίζοντας ότι με ευγνωμοσύνη θα πρέπει να την ευχαριστούμε καθημερινά γιατί ήταν αυτή που έσβησε την αρά και έφερε την αληθινή χαρά για τον κάθε άνθρωπο. Και αυτή η χαρά δεν είναι άλλη από τον Κύριο ημών Ιησού Χριστό, ο οποίος «τας αμαρτίας ημών φέρει και περί ημών οδυνάται» όπως προεφήτευσε χαρακτηριστικά περί αυτού ο προφήτης Ησαΐας.
Ολοκληρώνοντας την ομιλία του κάλεσε τους πιστούς να προσεύχονται καθημερινά στην Παναγία μας, διαβάζοντας τους Χαιρετισμούς προς το σεβάσμιο πρόσωπό της και επικαλούμενοι τις πρεσβείες της.
Η Ακολουθία, αποτελεί ως γνωστόν τμήμα του Ακαθίστου Ύμνου, ο οποίος είναι ένας από τα λαοφιλέστερα ποιήματα της ελληνορθόδοξης χριστιανικής παράδοσης και φιλολογικό μνημείο υψηλής υμνογραφικής τελειότητας. Ένας ύμνος προς την Παναγία μας, που προκαλεί μεγάλη πνευματική χαρά και ανάταση στους πιστούς.
Αποτελείται από το προοίμιο «Τη «Υπερμάχω Στρατηγώ τα νικητήρια…» και 24 οίκους (στροφές) με αλφαβητική ακροστιχίδα από το Α έως το Ω.
Το πρώτο μέρος του ποιήματος (Α-Μ) αναφέρεται σε επεισόδια από την ζωή της Παναγίας (Ευαγγελισμός, Γέννηση του Ιησού, Υπαπαντή κ.α.) και το δεύτερο μέρος (Ν-Ω) στην θεολογία της ενανθρωπήσεως του Υιού και Λόγου του Θεού εκ της Υπεραγίας Θεοτόκου, για την σωτηρία των ανθρώπων.
Θεωρείται δίκαια ως αριστούργημα της βυζαντινής υμνογραφίας. Είναι γραμμένος πάνω στους κανόνες της ομοτονίας, ισοσυλλαβίας και εν μέρει της ομοιοκαταληξίας.
Η γλώσσα του είναι ποιητική, εμπλουτισμένη από κοσμητικά επίθετα και πολλά σχήματα λόγου και αποτελεί ένα θαυμάσιο τρόπο, ώστε κάθε προσευχόμενη ψυχή να μπορεί να απευθύνεται ικετευτικά προς την γλυκύτατη Μητέρα του Θεού, την Κυρία Θεοτόκο, την Υπέρμαχο Στρατηγό και Προστάτιδα του Γένους μας.
